Home minister

“Share your field work plan for the month” बाॅसचा mail आला आणि तो बघता क्षणीच oh god !!! Not again म्हणत माझ्यापोटात मोठ्ठा गोळासुद्धा आला. आता घरी काय सांगू .. की बाॅस शी बोलू ? Last field work कधी केलं होतं ? असे अनेक प्रश्न मनांतफेर धरू लागले. Fieldwork ची गरज मला स्वत: ला सुद्धा जाणवत होती त्यामुळे बाॅस बरोबरच्या discussion ला काही अर्थ नव्हता; पण मुलं, घर ह्यामुळे पहिल्यासारखी flexibility राहिली नव्हती. आणि खरं सांगायचं तर मलाच guilty वाटत होते.... 3-4 दिवसमुलांपासून दूर राहणार म्हणून ... घरच्यांची गैरसोय होणार म्हणून. पण field work ला जावं तर लागणारच होते त्यामुळे आता घरीकाय आणि कसं सांगायचे यासाठी शब्दांची जुळवाजुळव करत होते.... तेवढ्यातच जाणवलं की आजूबाजूस काहीतरी जोरदारdiscussion सुरू झालेले आहे. वळून पाहिलं तर शैली( माझीcolleague ) नम्रताला ( senior colleague ) तिच्या travel बद्दलविचारत होती. “कैसे manage कर लेते हो आप ma’am ? Travel, kids, family ... problem नही होता ? Guilty नही लगता?? “... “हो जाता है manage!! “नम्रता हसतच बोलली... पण शैली ची प्रश्नांची सरबत्ती चालूच होती. शेवटी नम्रता वैतागली.... I tell you something... I don't mind travelling. It makes me a better person. Because that's when I get some space for myself... I can order food of my choice and don't have to cook.... I can relax at as early as 8 pm, which is impossible if I am at home .... I can watch my favourite tv shows without any interruptions ... I get ready at ease... I can talk to my friends... माझे ते २-३ दिवस खूप छान जातात आणि नंतर मला सुद्धा घरची ओढ लागते. So when I am back home मी खूप शांतआणि fresh असते. मुलांना सुद्धा थोडा change मिळतो ... भरपूर बाहेरचं order करून झालेलं असतं आणि त्यांना सुद्धा आता माझ्याहातचं खावंसं वाटतं. नवरा सुद्धा miss करू लागतो.. एकूणच काय सगळं आलबेल असतं. We all need some space from each other. It’s okay to give and get that space and hence I am not guilty!!!

नम्रताचा “guiltfree” राहण्याचा नुस्खा मी काही वर्ष आजमावून पाहिला आणि त्यात काही अंशी successful सुद्धा झाले. नंतर अशाचएका business trip वर असताना घरी फोन केला.. आणि surprisingly मुलं normal tone मध्ये बोलताना बघून वाटलं .. अरे!! काहीच फरक पडला नाही का माझ्या नसण्याने?? त्यांचं ते normal वागणं मला खूप disturb करून गेलं आणि आता मला एकावेगळ्याच guilt ने ग्रासलं. खूप विचार केला तेव्हा एक मेख ध्यानात आली आणि माझ्या दुटप्पीपणाचं मलाच हसू आले.

Guilt किंवा अपराधीपणाची भावना स्त्रियां मध्ये प्रामुख्याने बघावयास मिळते आणि माझ्यामते त्यांची control freak वृत्ती किंवा त्यांचेlack of delegation हेच त्याला मुख्यत्वे कारणीभूत आहे.

पोळ्या मीच उत्तम करते... भाजी मीच व्यवस्थित निवडून आणते....कामवाल्या मावशी कुठे काय नीट करतात , मीच त्यांच्याकडून करवूनघेते... घरातल्या वस्तू सगळ्यांना अगदी हाताशी मिळतात कारण मीच सगळं नीट ठेवते. मी नसेन तर सगळ्यांना inconvenience होतोआणि ही गोष्ट मला कुठेतरी सुखावते. सगळ्या generations च्या स्त्रियांमध्ये थोड्याफार फरकाने हे behavior दिसून येते. पण ह्यासगळ्यात एक गोष्ट विसरली जाते ती हीच की ... super mom ... super women will always be super tired . आणि मग येतो तोचिडचिडेपणा आणि stress

पुन्हा इथे मला एक office मधला किस्सा सांगावासा वाटतो, कारण मी माझ्या management learnings ना नेहमीच personal आयुष्याशी correlate करते. मला नेहमीच असं वाटतं की घर आणि office manage करण्यात फक्त technique चा फरक असतोपण people management चे मूळ principle तेच असतं.

एका brand launch presentation वर माझी team काम करत होती. Presentation च्या final cut वर boss ने complement दिलीआणि म्हणाला “so you made the slides not that girl Vanshika ? “

“ Yup !! Deadlines were too tight “ सगळं आवरतां आवरतां मी म्हणाले

“Will always be “- तो थंडपणे म्हणाला आणि मी चमकले.

आणि त्याच्या पुढच्या वाक्याने माझा काम करण्याचा approach बदलून गेला. तो म्हणाला.. “as an individual contributor you have done a great job but as a leader I was expecting something else .. you will succeed as a leader only when you make your team perform better than you.... you need to Work on it “

हा विचार जुळून आला आणि लख्ख प्रकाश पडल्यासारखं वाटलं. स्वत: ला home minister म्हणवून घेणार्या आपण, एखाद्याकार्यकर्त्याप्रमाणे किती कामे स्वत:वर ओढवून घेत असतो. घर जसं सगळ्यांचं तशी त्याची जबाबदारी सुद्धा सगळ्यांचीच असते. जर स्त्रीcareer बरोबर घरही सांभाळत असेल तर ती कला पुरुषांनीही आत्मसात केली पाहिजे. आणि आपण स्त्रियांनी सुद्धा पुरुषांकडूनdelegation शिकलं पाहिजे. किंबहुना नव्या generation साठी हेच खरे so called “संस्कार” आहेत, जे त्यांना भावनिक दृष्ट्या सक्षमबनवतील. लहानपणीच मुलांना, कुठचाही लिंगभेद न करता हे बाळकडू दिले पाहिजे. आणि ही जाणीव जी व्यक्ती करून देईल ती खरीhome minister!!

आता मुलांना हळूहळू independent करू लागलेय तसं इतरही मंडळी हातभार लावू लागली आहेत. कोरोनामुळे सुद्धा आपसूकचdelegation शिकलेय. छान वाटतंय आणि म्हणूनच हा लिहीण्याचा खटाटोप. So let’s learn to delegate so that we get to celebrate!! Cheers !!